Müze Çalışma Saatleri: Pazartesi Hariç Haftaiçi 09:00 - 17:30
Shakuhachi; Japonya menşeii bir aerophone'dur. Çok yönlü icra tekniği ve ses üretiminin çeşitliliği nedeniyle yalnızca Japon müziğinin geleneksel formlarında değil aynı zamanda pop, caz gibi uluslararası müzik türlerinde de kullanım alanına sahiptir. Bu enstrüman, Budizm ile yakından ilişkilidir. Blowing Zen denilen ritüel için bir araç olarak kullanıldı. Öyleki günümüz Shakuhachi solo repertuvarının temel eserleri bu bağlamda yazıldı. 18.yy'dan itibaren enstrümanı çalmayı öğretmek ve nitelikli öğrenciler yetiştirmek için Iemoto denilen ustalar varoldu. Kinko-ryu ve Tozan-ryu; bugün shakuhachi öğreten iki büyük okuldur. Tarihsel anlamda bakıldığında kadınların enstrümanı çalmadığı görülmektedir ancak modern Japonya'da artık kadın icracılar da görülmektedir. Enstrümanın en eski formunun M.S. 8.yy'da Çin'den geldiği kabul görmektedir. Bu biçimi ile Çin Donxiao'suna benzemektedir. Sonraki yüzyıllarda, enstrümanın birkaç farklı versiyonu ortaya çıkmasına rağmen en geç 18.yy'ın başlarına kadar Shakuhachi'nin öncülleri belgelenmedi. 1871'e kadar Zen Budizmi'nin Fuke topluluğu tarafından çalındı. Enstrüman; ayakta yada Seiza denilen oturma pozisyonunda çalınır. Ağızlık kısmının alt kenarı alt dudağın hemen altına yerleştirilir ve enstrüman yaklaşık 45 derecelik açı ile tutulur. Üst elin birinci ve üçüncü parmakları en üstteki iki parmak deliğini kapatırken, başparmak arka taraftaki deliği kapatır. Deliklere sırasıyla üflendiğinde çikan pentatonik dizi D4 - F4 - G4 - A4 - C5 şeklindedir.
