Müze Çalışma Saatleri: Pazartesi Hariç Haftaiçi 09:00 - 17:30
Harmonica; 19.yy'ın ortalarında Almanya'da geliştirilen bir aerophone'dur. Hemen sonrasında Atlantis Okyanusu'nun her iki yakasında popüler hale geldi ve yerel müziklerde kullanılmaya başlandı. İlk ses kayıtları, Blues türüne aittir. Birçok üflemeli türde olduğu gibi bu enstrüman da denizcilerin, asker ve göçebelerin ellerinde çok uzak coğrafyalara taşındı. Öyleki ilk ses kayıtlarından ikincisi 1950'de Güney Afrika'da kaydedildi. Son süreçte birkaç besteci bu enstrüman için repertuvar hazırladı hatta konçerto yazdı. Harmonica ile bütünleşen free-reed (serbest kamış) kavramı 18.yy'ın sonlarında Çin'den (sheng ile) Avrupa'ya tanıtıldı. 1821'de Christian Friedrich Ludwig Buschmann aura adını verdiği bir tür mızıka icat etti. 1850'lerin Trossingen (Almanya)'inde el yapımı birçok harmonica yapıldı. Sürecin hemen sonunda Matthias Hohner; hızla büyüyecek ve seri üretimle yayılacak bu işin üretim ilkelerini belirledi. 19.yy'ın son çevreğinde Hohner şirketi yılda yüzbinlerce harmonica üretti. 1920'lerde ise enstrüman diyatonik yapıdan kromatik yapıya evrimleşti. Her harmonica'da küçük nefes kanalları için açılmış ve metal ile kaplanmış kamış plakalar bulunur. Bu plakalar dikdörtgen küp şeklindedir. Diyatonik enstrümanlarda tek bir sıra kanal delikleri bulunur. Kromatik enstrümanlarda ise bu yapı üst ve alt kısım olarak çevrelenmiştir. Kromatik enstrümanlarda hava kanalına üflenen hava içe ve dışa doğru iken diyatonik yapılı enstrümanlarda bu nefes tek yönlüdür. Bir bakıma bu iki teknik enstrümanı iki ayrı türe böler. Hatta çoğu kaynakta isimleri farklı da verilebilir. (mızıka/armonika /kromatika gibi) Enstrüman; bir el, iki el veya boyun askısı yardımı ile çalınabilir. Enstrümanın hava delikleri icracıya dönük şekilde yatay olarak tutulur. Dudaklar hava kanallarının üzerine ve altına yerleştirilir. Bu sistem tutuş şekline göre biraz değişiklik gösterebilir. Çalarken dikkat edilmesi gereken en önemli özellik kanal deliklerinden hem alınıp hem hava verilmesidir.
