Tef

PreviousNext

Tef, Arap kültürü ve müziğinde kullanılan tek taraflı bir membranophone'dur. Enstrüman özellikle Mısır'da neredeyse tüm kutlama ve eğlencelerde, televizyonda ve kültürel gösterilerde heyecan verici sesi ve virtüözlük isteyen icrası ile kullanıldı. (Mısır'da riqq adıyla) Genel icracılarının neredeyse tamamının erkek olduğu söylenebilir. Son bilimsel çalışmalara göre bu enstrümanın kökeni Arap kültürü ile ilişkilendirilmekte. En eski yazılı kaynakla MS 7.yy'a ait. Ayrıca eskiden de var olmuş olma olasılığı yüksek. MS 13.yy'da pandair ve pandero olarak adlandırılan bu çalgı Magribi İspanyasına ulaştıktan sonra Batı Avrupa'ya yayıldı ve sonunda İngilizce hali ile tambourine olarak adlandırıldı. Türkçe'ye çevirisi tef şeklindedir. Ek olarak İspanyol ve Portekizli sömürgeciler enstrümanı Yeni Dünya'ya tanıttı. (Bu kıtada hala pandeiro adı ile bilinmekte) Tef, silindir şeklindeki ağaç bir çerçevenin tek yüzüne deri eklenmesi ile yapılır. Silindirik dış kısım üst üste katmanlanmış iki ince şeritten oluşur. Çerçevenin üstüne gerilen deri (genellikle kullanılan keçi derisidir) bu çerçeveye yapıştırılır. Çerçevenin etrafına eşit uzaklıklarda açılan enlemesine 5 yarık bulunur. İkişer zilin ekleneceği bu yarıklar'ın etrafına çok defa geometrik süslemeler eklenir. Ayakta ya da oturur pozisyondaki icracı; enstrümanıın deri kısmı karşıya bakacak şekilde kabaca dik tutar. Alt çerçevenin yere bakan kısmına baş parmak üst kısmına ise işaret parmağı yerleştirilir ve enstrüman bu şekilde dengelenmiş olur. Her iki elin parmakları da ses yoğunluğunu değiştirmek için kullanılabilir. Herhangi bir ses üretiminin ardından enstrüman sallanarak çerçeveye takılı zillerin çıngıraksı sesi çıkar. Çoğu icracıdan ritmik, süslenebilir döngüsel kalıpları beklenir.