Singing bowl

PreviousNext

Himalaya’nın yüce ve yüksek ruhlu coğrafyasından başlayıp vadiler boyunca eski ticaret yollarını gezen esrarengiz nesneler. Gezginler tarafından Batı’ya getirilen bu nesneler, kökeni ve geleneksel kullanımı ile ilgili olarak fazlaca merak uyandırdı ancak hikayeleri hakkında fazla bilgiye ulaşılamadı. 1950’lerde Tibet’in Çin askerlerince işgalinin ardından manastırların (Ve manastırlarla birlikte 1.2 milyon Tibet Halkı, Rahip ve Rahibeler) neredeyse tamamı ortadan kayboldu. Bu olayla birlikte Şarkı Söyleyen Kaseler’in de ezoterizmi ortadan kayboldu. Dolayısıyla son 49 yılda yeniden ortaya çıkan ve inanılmaz sesleri ile Batı’yı büyüleyen bu kaseler hakkında çok az şey yazılabildi. (Yaklaşık otuz sekiz yıl önce pek çok araştırma yapılıp keşişler ile konuşulsa da Tibet Kaseleri’nin gizemi hala çözülebilmiş değil!) 1986 yılında Lhasa’da (Tibet Özerk Bölgesi’nin başkenti, Tibetli budistlerin kutsal şehri) yaşayan bir keşişten (Lama Lonsang Leshe) alınan bilgiler biraz olsun bu gizemli kasenin tarihine ve geleneksel kullanımına ışık tutmuştur. Her bir enstrümanın çanak kısmı tek sese sahiptir ve farklı zanaatkarlar tarafından elde yapılırlar. Farklı gezegenleri simgeleyen yedi metalden oluşur: Altın=Güneş, Gümüş=Ay, Merkür=Merkür, Bakır=Venüs, Demir=Mars, Kalay=Jüpiter ve Kurşun=Satürn. Bu metaller birlikte kullanıldıklarında vücudun derinliklerine nüfuz eden derin bir ses üretirler. (Günümüz ses ile şifa çalışmalarında! Kullanılmaktadır.) Çanak bir elin avucunda düz tutulur, böylelikle çanağın gövdesinin serbest biçimde titreşmesi sağlanır. Parmaklar ile çanağın ovalleşen yerine dokunulması ses oluşumunu kesmektedir. Diğer elde tutulan tahta bir çubuk çanağın dış kenarları etrafında döndürülerek çalınır. Bu çanakların tümü Nepal’de yapılır ve hepsi de el yapımıdır. Her çanağın perdesi kalınlığına, büyüklüğüne ve ağırlığına bağlıdır, değişmez. Günümüzde turistik değer ile de satılan ve piyasaya sürülen enstrümanlar ile artık birçok yerde karşılaşabilmekteyiz.